25 de Julio, día de la patria Gallega.

Jul 24, 2015 | Galiza

Llegamos al 25 de Julio con un brutal retroceso de las condiciones de vida del pueblo gallego trabajador.

Desde el comienzo de la última crisis capitalista y hasta la fecha, asistimos a una caída en picado de nuestros salarios tanto en termos absolutos como relativos y de su poder adquisitivo. Tenemos una cuarta parte menos del poder adquisitivo que teníamos antes de la crisis.

Aun esto a la patronal, al gobierno capitalista y a las organizaciones imperialistas de las que forma parte, les parece poco. El capital prepara una nueva ofensiva. Proyectara la desvinculación por real decreto del salario y los precios; el Banco de España clama por una nueva contrarreforma laboral, la CEOE pide más facilidades para despedir, el FMI apuesta por endurecer el impuesto sobre los productos básicos y aumentar el re-pago sanitario y educativo.

El paro no cede y el empleo que se crea es basura. Más del 90% de los contratos registrados en mayo son temporales, y el 29 M el consejo de ministros aprobó un Reglamento que daba barra libre a las ETTs arrasando con los organismos públicos de empleo y los derechos de la clase obrera.

El desmantelamiento industrial que está depauperando y desertizando comarcas enteras forma parte de la deshecha del tejido productivo en general. Las recientes luchas de los ganaderos por defender el sector lácteo de su destrucción a manos de las grandes superficies y las fracciones dominantes del capital monopolista europeo expresan que es el capitalismo y sus leyes, no la malicia de “políticos perversos” sino el proceso de concentración y centralización del capital quien está llevando a la ruina las pequeñas y medianas explotaciones agrícolas, ganaderas y pesqueras bajo el dictado de la UE de los Monopolios. El endurecimiento de las condiciones de explotación, la privatización de los servicios básicos y el encarecimiento de los productos de primera necesidad constituyen una escalada de enriquecimiento de los monopolios a la cuenta de la ruina y la miseria del pueblo gallego trabajador. La persecución de las organizaciones y luchas obreras y los juicios políticos contra trabajadores y trabajadoras por el ejercicio del derecho de huelga son parte inseparable de este endurecimiento de la dictadura del capital.

Las recientes experiencias de gestión del capitalismo por las fuerzas reformistas y la puesta del gobernó griego de rodillas delante de las imposiciones de la Troika demuestran que el pueblo trabajador no puede confiar en las falsas ilusiones ni en la posibilidad de una versión amable de la dictadura del capital.

Es necesario la organización de la clase obrera y las capas populares para la defensa de nuestros intereses bajo un programa propio de derogación de todas las medidas y contrarreformas anti obreras, nacionalización de los grandes sectores de la economía y ruptura con las uniones imperialistas. Llamamos a la movilización sostenida bajo ese programa transformador, y por la defensa de nuestros intereses y derechos, caminando hacia la construcción del único sistema social, en el que los derechos del pueblo trabajador se vean garantizados, así como el ejercicio efectivo de la soberanía de los pueblos y naciones, por parte de su mayoría trabajadora: el Socialismo. La experiencia histórica del Socialismo demostró que la unión voluntaria de pueblos libres bajo la dirección de la clase obrera es la mejor garantía del ejercicio real de la autodeterminación y la fraternidad entre pueblos y naciones.

******************** GALEGO ******************************

Chegamos ao 25 de Xullo cun brutal retroceso das condicións de vida  do pobo galego traballador.

Dende o comezo da última crise capitalista e até a data,  asistimos a unha caída en picado dos nosos salarios tanto en termos absolutos como relativos e do seu poder adquisitivo. Temos unha cuarta parte menos do poder adquisitivo que tiñamos antes da crise.

Aínda isto á patronal, ao  goberno capitalista e ás organizacións imperialistas das que forma parte, parécelles pouco. O capital prepara unha nova ofensiva. Proxectase a desvinculación por real decreto do salario e os prezos; o Banco de España clama por unha nova contrarreforma laboral, a CEOE pide máis facilidades para despedir, o FMI aposta por endurecer o imposto sobre os produtos básicos e aumentar o re-pago sanitario e educativo.

O paro non cede e o emprego que se crea é lixo. Máis do 90% dos contratos rexistrados en maio son temporais, e o 29M o consello de ministros aprobou un Regulamento que daba barra libre ás ETTs arrasando cos organismos públicos de emprego e os dereitos da clase obreira.

O desmantelamento industrial que está depauperando e desertizando comarcas enteiras forma parte da desfeita do tecido produtivo en xeral. As recentes loitas dos gandeiros por defender o sector lácteo da súa destrución a mans das grandes superficies e as fraccións dominantes do capital monopolista europeo expresan que é o capitalismo e as súas leis, non a malicia de “políticos perversos” senon o proceso de concentración e centralización do capital quen está a levar  á   ruína as pequenas e medianas explotacións agrícolas, gandeiras e pesqueiras baio o ditado da UE dos Monopolios. O endurecemento das condicións de explotación, a privatización dos servizos básicos e o encarecemento dos produtos de primeira necesidade constituen unha escalada de enriquecemento dos monopolios á conta da ruína e a miseria do pobo galego traballador. A persecución das organizacións e loitas obreiras e os xuízos políticos contra traballadores e traballadoras polo exercicio do dereito de folga son parte inseparábel deste endurecemento da ditadura do capital.

As recentes experiencias de xestión do capitalismo polas forzas reformistas e a posta do gobernó grego de xeonllos diante das imposicións da Troika demostran que o pobo traballador non pode confiar nas falsas ilusións nin na posibilidade dunha versión amable da ditadura do capital.

É necesario a organización da clase obreira e as capas populares para a defensa dos nosos intereses baixo un programa propio de derrogación de todas as medidas e contrarreformas antiobreiras, nacionalización dos grandes sectores da economía e ruptura coas unións imperialistas. Chamamos á mobilización sostida baixo ese programa transformador, e pola defensa dos nosos intereses e dereitos, camiñando cara á construción do único sistema social, no que  os dereitos do pobo traballador se vexan garantidos, así como o exercicio efectivo da soberanía dos pobos e nacións, por parte da súa maioría traballadora: o Socialismo. A experiencia histórica do Socialismo demostrou que a unión voluntaria de pobos libres baixo a dirección da clase obreira é a mellor garantía do exercicio real da autodeterminación e a fraternidade entre pobos e nacións.